Duitsland doet het economisch erg goed, ook in deze slechtere tijden. Wat kunnen wij van ze leren? Een ding in elk geval, de niet meer in de mode zijnde waarden van het Rijnlandse bestuursmodel en bedrijfscultuur, waarover wij tot voor kort ook beschikten.
Rijlandse bedrijfscultuur versus Angelsaksische bedrijfscultuur
Een belangrijke recente ontwikkeling is dat Duitsland het Rijnlandse model van bedrijfsvoering heeft gehandhaafd, terwijl Nederland steeds meer elementen van het Angelsaksische model heeft overgenomen. En dit betekent dat de aandeelhouderswaarde bovenaan staat met als gevolg een focus op resultaat op korte termijn. En dat is zeker niet altijd gelijk met de werkelijke lange termijn belangen van investeerders, shareholders en stakeholders. In Duitsland zijn er veel meer familiebedrijven dan in Nederland. En hebben de medewerkers meer te zeggen over en meer betrokkenheid bij de bedrijfsvoering. Al met al is Duitsland dus misschien wel een beter voorbeeld van het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten.
Maar waarom zijn alle MBA-opleidingen dan wel geent op het Angelsaksische model? Is het niet beter om terug te gaan naar belangrijke waarden van weleer, en ook eens naar Oosten in plaats van alleen naar het Westen te kijken? Er is nog geen overzicht in hoeverre verschillende MBA-opleidingen deze veelzijdigheid bieden, de meeste opleidingen lijken toch vooral gefocussed op de traditionele Angelsaksische management filosofieen.